Hij is niet iemand die bij de pakken neer zit. Appie Plaggenborg. Als eigenaar van een café in Wildervanck zat hij dit voorjaar tijdens de zogenoemde lockdown overdag doelloos thuis. De verveling sloeg toe. Tot het moment dat zijn vrouw thuiskwam met de mededeling dat de kiosk op het station in Veendam leeg stond. Of hij er niet iets mee zou kunnen? Dat was niet tegen dovemans oren gezegd. In hart en nieren een horecaman die graag onder de mensen is, voor Appie was dit een prachtplek om aan de slag te gaan. En zo geschiedde.

Ongeduldig wachten
“Het ging niet zonder slag of stoot”, vertelt Plaggenborg, “Want ik moest eerst de benodigde vergunningen verkrijgen van de gemeente en dat kost tijd. Veel tijd.” Hij had het pand zelf nog niet eens gezien toen hij in februari contact zocht met de gemeente. Maar hij was vastbesloten. Op het station, met zoveel verschillende reizigers, bezoekers en ook buschauffeurs die hij zou kunnen bedienen: hij zag het helemaal zitten. “Maar corona gooide ook een beetje roet in het eten, want uiteindelijk kostte het de gemeente vier maanden om de vergunning te verlenen. Er was bijvoorbeeld ook weer een Bibop-toetsing nodig. Het is immers een pand van de gemeente”, vertelt Plaggenborg. Hij begrijpt wel dat zoiets tijd kost en dat het door corona nog langer duurde, maar het duurde hem wel te lang.

Gehaktballen
Zodra hij open kon gaan, gooide hij de tent dan ook open. Reizigers halen er koffie, thee, fris. “En we hebben gehaktballen, tosti’s en ijs”, vult Plaggenborg aan. “Verder hebben we een OV-laadpaal waar mensen hun reistegoed kunnen opwaarderen. En ik help iedereen die vragen heeft, zoveel als ik maar kan. Natuurlijk kan ik niet alles oplossen en soms stuur ik mensen even door naar Qbuzz”. Bij de kiosk heeft hij een klein terras van twee tafels én, niet onbelangrijk, een toilet. “Die wc beheren wij zelf. We zorgen ervoor dat hij altijd schoon is en mensen er gebruik van kunnen maken. Dat was allang niet meer zo”.

Nog één keer
Plaggenborg geniet enorm van zijn kiosk op het station. Dat er in de eerste weken na zijn opening nota bene twee keer werd ingebroken was een enorme domper. “Pure vernielzucht! Er viel eigenlijk niks te halen op wat centen uit automaten na”, vertelt hij boos. “Mijn eerste reactie was: het is afgelopen! Ik doe het niet meer, maar later, ook na er nog eens met mijn vrouw over te hebben gepraat, dacht ik ‘ik probeer het nog één keer’. Ik ben er ook voor de chauffeurs, weet je. De service verlenen aan die chauffeurs, een praatje maken, en al die reizigers, die sociale kant van het werk, vind ik prachtig. Rijk word ik er niet van. Maar die mensen. Het is echt een enorme aanrader, zo’n kiosk runnen op een station!”.

Ook ondernemen op een hub?

Ben je geïnspireerd door het verhaal van Appie? En wil je ook graag ondernemen op een hub? Neem dan contact met ons op!